😔

Kalktığımdan beri dediğim şeye üzülüyorum, kendi kırgınlığımı unuttum onu kırdığım için üzüldüm şimdi. Sarılıp özür dilemek istiyorum ama sadece o saçma cümle için. Oysa o bana neler demedi ki baktığımda, onu haketmediğimi söyledi, onu sadece ilk bir ay mutlu ettiğimi sonra her gününü zehir ettiğimi söyledi, hayatını mahvettiğimi söyledi, anlayışsız olduğumu, sadece kendimi düşündüğümü, neler demedi ki. Hiçbiri için de ben bunu söyledim ama Ece bunu haketmedi keşke demeseydim demedi, bunları dediği için üzülmedi, özür falan asla dilemedi hiçbir şey olmamış gibi devam etti. Beni en çok üzen de bu, sevgisiz birisin derken aslında üzüldüğüm nokta bu, bana dediği bu şeylerin hepsini gerçekten içinden gelerek söylüyor, sonrasında üzülmüyor, benim bunlara ne kadar takılabiliceğimi ne kadar kırılacağımı düşünmeden tek bi açıklama bile yapmadan öylece geçebiliyor. Gerçek sevgi böyle bi şey değil ki, bak ben nasıl üzülüyorum ona öyle dediğim için ve ona üzüldüğünü gördüğüm için. O tivitiji görmeden önce de kendim farkedip üzüldüm o kelimeye yazdım buraya hatta. Ne oldu yine beni haksız görücek kendince, bana ne muamelesi yaptığının bi önemi yok benim dediğim o şeye takılıp yine onun gözünde hayatını zehir ediyormuşum mahvediyormuşum izlenimi oluşacak. Nasıl karşısındaki insana bunları söyleyebilir biri, onu geçtim erkek arkadaşının hayatını mahvettiğini sadece ilk bir iki ay iyi olduğunu bilen bir insan nasıl devam edebilir aynı şeyi ben söylemiş olsam bi dakika durmazdı biliyorum. Benim de mi durmamam lazımdı, yıldızladığım mesajlara gidip bakmaya korkuyorum çünkü ağlıyorum sürekli görünce, hatırlamak istemiyorum artık o cümleleri ama dedikleri o kadar gücüme gidiyo ki unutamıyorum bazılarını istesem de. Ve söylediklerinin arkasından pişman olmaması daha çok üzüyor beni, olsun ne diyeyim. Ben herkes yerine üzülürüm zaten alıştım artık ya. Üzül babam üzül