Kimsenin üzülmesine gerek yok, zaten kendimi zoraki yanında durmaya çalışıyormuş gibi hissediyorum, kafasında binbir şey dönerken bir de benimle uğraşmasın, daha çok üzülmesin diye düzgün kavga bile edemiyorum istediklerimi yazamıyorum söyleyemiyorum ben de bunaldım artık. O zaten bunalıyor iki üç kelime edince böyle şeylerle ilgili, arkadaşlarıyla lagalugasını yaparken bir problem yok ama bana gelince her şey problemlerine bağlanıyor. Dışarı çıkamıyorum, stresliyim telefonda konuşamıyorum ben bunları düşünmüyorum falan filan. Sadece bana işliyo bu negatif nedenler sanırım. Anlayış gösteriyorum evet ama görüyorum ki söyledikleri gerçek değil, nerdeyse 90 gündür çocuğu görmemişim sanki uzak mesafe ilişkisi gibi haftada bir göreyim falan diye boynunu sıkmıyorum ki zaten, ama arkadaşının ajansına iş bitti muhabbete falan giden biri en azından 30günde bir göreyim ne bileyim ya komik yani, yazış yazış yazış yazış kavga oldu numarayı sil engelle sanal ilişki mi bu ne anlamıyorum.. Ne arkadaşlarıma ne annemlere bişi sorarlarsa yalan söylemekten ciğerim soldu artık kendimi de inandırdım o yalanlara. Arkadaşıyla telefonda yarım saat güle güle konuşur sonra benimle hiç konuşmuyosun dediğimde bak ama benim zaten kafamda bi ton şey var ben bunları düşünmüyorum diye ahkam keser. E sadece bana mı bunlar, tabii ki öyle değildir ama işte bazen üzülüyo insan. Tamam diğer arkadaşlarınla eskiden oraya buraya zıplıyodunuz gece eğleniyodunuz falan bunlatı yapamıyorsun diye üzülüyor olabilirsin onlarla, ama sana seni göremediğimi söylediğimde bana bunlarla mı patlıcaksın hep ben sana böyle mi yapıyorum, neden iki üç aydır seni görmüyorum dediğimde kimseyle görüşmüyorum zaten ben biriyle görüşüyor muyum cevabı alıyorum saçma değil mi bu? Birincisi benim bir ayrıcalığım olmıcak mı diğerlerinden? İkincisi bak insanın canı isteyince gidiyor geliyor işte meydanlarda cirit atalım demiyorum ki, insanın içinden gelicek ama yok. Bir de yok erasmus olmaz falan üç ay orda kalıcaksın diyordu bana, al bak üç ay erasmusa gitsem şimdi dönmüştüm istanbulda olunca ne oluyyor sanki bilmiyorum.. Hayatımda böyle bir var da telefonum bozulsa hop diye hayatımdan çıkacak bi sevgili gibi, şimdi bunlar nerden geldiyse yine bana. Gereksiz üzülmesine gerek yok kimsenin diyodum, eğer bu şekilde mutsuzsa, hatta yeterince mutlu değilse, illa mutsuz olması gerekmez ama yüzünü bile görmediği bir için kendisini kısıtlamasına falan gerek yok hayatını zehir etmesine gerek yok bir engele bakar sonuçta daha önce yaptığı gibi. Eminim o şekilde daha mutlu olur. Ben kimi mutlu etmişim ki zaten kendimi bile mutlu edemiyorum daha bırak allah aşkına ölsem daha iyi, okulunu oku git yaşa tek başına kimsenin sana ihtiyacı falan yok zaten, kendi kendineykn en azından bunlara üzülmezsin ..