Ölene kadar uyumak istiyorum, ne okula gitmek istiyorum ne bir şey. Evde yalnız olmasam bu kadar salamıcam kendimi belki ama rüyalardan uyanmak istemiyorum ki. Allahım bi fotoğrafa bakıp bir ayıya sarılıp bi mendil koklayıp uyumak ve öylece kalabilmek mümkün olsa keşke. Keşke rüyalarımdaki hayata geçiş yapabilsem gerçekliğim orası olsa, gözümü açtığım an acım katlanıyor çünkü. Onun sevgisi benim için bi kalkan gibiymiş beni tm umutsuzluklarımdan kötüklüklwrden koruyormuş meğer şuan o kadar korumasız hissediyorum ki, orada bir bekleyenim merak edenim yok benim en güzel parçam kayboldu bunun yerini kim ya da ne doldurabilir ki? hiçbir şey tabii ki

Allahım ya sen bana yardım et nolur al kalbimi duygularımı
20 yaşında her şeyim zehir oldu ne zormuş ayrılık ne zormuş birinden vazgeçmeye çalışmak😔 vazgeçmek istiyeceğin en son kişiden ..