Duygularımı doya doya yaşamak istediğim yaşlarda duygularımı susturmaya çalışmak çok canımı sıkıyo

 

 Bugün hiçbir şey yazmadım ona, ne bir günocuk ne de iyi gecelercik. Ona yazmıyor olmam onu düşünmediğim anlamına gelse keşke. Ama her dakikacık aklımda. Bir insan bir insanı bu kadar çok severken nasıl onsuzluğa dayanabilir ki? Elbette bir şekilde hayat devam ediyo ama içindeki o hüzüncük ne olucak? Bir saat geçse öbür saat tekrar parlayan o üzüntü.. Özlemcik.. Sabrın sonunda mutluluk gelir mi gerçekten? Ya da tamamen kopar mı tüm bağlar.. Hep korktuğum gibi buz gibi mi olur bana karşı.. Denemeden bilemezdim. Umarım o da beni özlüyordur

 Tam bir senedir yazıp çizmiyomuşum buraya ne garip. Halbu ki tüm sevincimi ve üzüntümü buraya yazardım bir zamanlar okuyacağını düşündüğüm için. Hiçbir şeyin önemi kalmamış artık. Bırak buraya bakmayı, belki aklına bile gelmiyorumdur bilmiyorum. Neyse ne işte.

Eski yazdıklarımı okudum şöyle bi, ne kadar mutluymuşum. Onun sevgisini ne kadar özlemişim şimdi farkettim. Fındıkkıranım, köftem, herkülüm, çikolatammış o benim. Kavga ettikten sonra bana foti atıp gönlümü almaya çalışıyomuş. Dünyanın en tatlı gönül alma yöntemi. Onun bir fotisine bakınca bile içim sıcacık oluyo çünkü. Onunla hayaller kurmak, onu her anıma dahil etmek bana hep huzur verirdi. Onun elini tutmayı çok istemiştim. Omzuna yatıp uyumayı saçlarımı okşamasını çok istemiştim. Bunları Onun dışında birinden değil sadece ondan isterdim. Ben biriyle berabersem eğer hayatımın sonuna kadar beraber olmak isteyeceğim kişidir o. Çok özenle seçtim onu, çok kişiye hayır dedim ama onu görür görmez anlamııştım. O duygularımın başka bi açıklaması yoktu. İlk görüşte dan diye bi aşk.. neden olmadı neden ikinci bi şans verilmeddi bilmiyorum. Düzgünce yaşanamayan, yarım kalan bi hikaye.. içim üzülüyo kalbim acıyo. Tüm hayallerim onda kaldı. Artık sadece duacık edebilirim. Umarım tekrar onunla beraber olabilirim ve bu sefer her şey çok başka olur

başkası

 Çok üzgünüm, hissettiklerimi söyleyebileceğim kimse yok. Mutlu olmak istiyorum, sevilmek istiyorum ama bunun için dilenmek kendime olan güvenimi yıkıyo. Bana bahane uydurulduğunu görünce fazlalık gibi hissediyorum kendimi. Benimle hiçbir şeyi yapmaktan keyif almıyor gibi sanki ben zorluyorum gibi.. Arkadaşlarıyla ise musmutlu ve enerjik. O enerjik ve mutlu insanı tanımıyorum bile ben artık.. o kadar uzun zaman oldu ki onu bana karşı hevesli görmeyeli.. Yan yanayken bile sanki orda yokmuşum gibi hissediyorum artık. Bana karşı bambaşka biri arkadaşlarına karşı bambaşka biri.. öyle ki adı bile farklı onlarda ve gerçekten bambaşka bi enerjisi var. Konuşacak konu bile bulamıyorum bi kaç gündür, çok uzakta gibi hissediyorum. Bana sinirlenmediği sürece beni aramıyor bile artık ondan hakaret veya memnuniyetsizlik duymaktan sıkıldım içim üzülüyo bunlara. Çok özledim eski Ozanı ama artık benim için öyle biri hiç olmıcak

Çok seviyorum, bana bakmasını, beni düşündüğünü bilmeyi ve onu hayal edip kendimle ilgilenmeyi çook seviyorum

Hoşgeldim!

Ne zamandır yazmıyormuşum buraya, geçmiş yazılarımı okuyunca nasıl duygulandım anlatamam. Aslında ne kadar rahatlatıcı bir şey hem yazmak hem de okumak. İnsan kendini anlatabildiği kadar vardır ve duygularımı bu denli açık anlatabildiğimi görünce çok mutlu oldum. Şimdi ders çalışıyordum ve farkediyorum ki; o yanımda olsun olmasın, bana şuan yazsın veya yazmasın, tüm gün uyusa bile on dakikada bir aklımda hep. Bu dikkatimi çok fazla dağıtacak şekilde değil aslında ama bir durup acaba nasıl uyuyor diye düşünürken buluyorum kendimi. Bazen bana motivasyon kaynağı bile olabiliyor. Şuan bunu yazdıktan hemen sonra dersime döneceğim çünkü eğer şuan yastığa onunla beraber başımı koyup, onun hayalini kurup cici bir uyku çekemiyorsam bu boşa gitmemeli diye düşünüyorum. Evet Ece sen şuan bundan mahrum kalıyorsan, yarınki sınavına güzelce çalışmalı ve hem kendini hem onu mutlu edicek bi not almış olmalısın. Yine aklıma geldi ve buraya yazıp içimi dökmüş oldum işte. Kendimle konuşmayı da özlemişim bi yandan, merhaba kendim. Seni çok seviyorum ve tabii ki köftemi de 💖💖💖💖💕💕

Fındıkkıranım, o kadar sevdim ki bu sözü

Çok özledim onu, elimde olsa her gün gidip görmek isterim ama kimseyi de sıkboğaz etmek istemiyorum umarım yakın bir zamanda bir işi çıktığı için vs değil de o da beni özlediği için buluşuruz:(

Çok garip, eskiden üzüleceğim bir sona şimdi mutlu olarak gözlerimi kapatmaya çalışıyorum.

Asla gerçekleşmiceğini bildiğiniz hayallerinizi gelip başkalarıyla yaşadığını size anlatması:( Anlatırkenki neşesinden mutlu olmak ama içten içe aşırı üzülmek😔