Çok üzgünüm, hissettiklerimi söyleyebileceğim kimse yok. Mutlu olmak istiyorum, sevilmek istiyorum ama bunun için dilenmek kendime olan güvenimi yıkıyo. Bana bahane uydurulduğunu görünce fazlalık gibi hissediyorum kendimi. Benimle hiçbir şeyi yapmaktan keyif almıyor gibi sanki ben zorluyorum gibi.. Arkadaşlarıyla ise musmutlu ve enerjik. O enerjik ve mutlu insanı tanımıyorum bile ben artık.. o kadar uzun zaman oldu ki onu bana karşı hevesli görmeyeli.. Yan yanayken bile sanki orda yokmuşum gibi hissediyorum artık. Bana karşı bambaşka biri arkadaşlarına karşı bambaşka biri.. öyle ki adı bile farklı onlarda ve gerçekten bambaşka bi enerjisi var. Konuşacak konu bile bulamıyorum bi kaç gündür, çok uzakta gibi hissediyorum. Bana sinirlenmediği sürece beni aramıyor bile artık ondan hakaret veya memnuniyetsizlik duymaktan sıkıldım içim üzülüyo bunlara. Çok özledim eski Ozanı ama artık benim için öyle biri hiç olmıcak
